dinsdag 31 maart 2015

Subsidie of publieke bekostiging

Op 26 maart hield de gemeente Castricum voor raadsleden een informatiebijeenkomst over haar subsidiebeleid. Het betrof de subsidies voor sport, cultuur, zorg en welzijn en overige. Er was een presentatie waarbij duidelijk werd gemaakt door de term 'subsidie' breder zou moeten worden gezien.

Vaak financiert een gemeente verenigingen, instellingen, organisaties om bepaalde maatschappelijke doelen te realiseren door middel van subsidies. Dat is heel zichtbaar ook in de gemeentelijke begroting, en levert is mijn ervaring soms scheve beelden op. Want met alleen de subsidie in kaart brengen, heb je vaak als raadslid geen volledig beeld van hoeveel publieke middelen er nu daadwerkelijk in maatschappelijke doelen wordt gestoken. De totale som van investering of financiering is de optelsom van de kosten voor de activiteiten, onderhoud gebouwen, onderhoud velden en ander gemeentelijke bijdragen. Dan blijkt dat het beeld wat er ontstaat als je puur naar de subsidiestromen kijkt genuanceerder ligt als je het totaal pakket bekijkt.

Mooier zou nog zijn als ook de geldstroom die de gemeente ontvangt aan verhuurgelden e.d. nog in beeld zou brengen. Dat om de 'harde' kant van het subsidieverhaal in een helder daglicht te zetten. Ik herinner mij de discussie bij één van onze gemeenten toen wij besloten een vestiging te sluiten om een bezuiniging te kunnen uitvoeren, om die vestiging elders weer voort te zetten. Het oude pand huurden wij van de gemeente, wat vestzak-broekzak € 100.000,-- verschuiving van geld opleverde. Toen wij voorstelden dit pand te verlaten werd er door sommige politici en ambtenaren enigszins verschrikt gereageerd dat nu de gemeente met een financieel gat werd geconfronteerd. De suggestie werd zelfs gedaan dat de wethouder de bibliotheek moest dwingen om te blijven zitten, en toch een taakstelling te realiseren van € 150.000,--. Gelukkig zijn we er in goed overleg uitgekomen, maar het voorbeeld toont aan dat de subsidiediscussie soms heel 'vervuild' wordt gevoerd.

In Castricum werd er vervolgens gezegd dat de subsidieregeling herzien zou worden, maar ook de beleid-scheppende kadernota. Daar werd op een aantal vlakken vragen over gesteld aan de ambtenaar en de wethouders. Hoe gaan we nu beoordelen aan welke instellingen we hoeveel geld beschikbaar willen stellen was de meest voorkomende vraag, in diverse bewoordingen benoemd. Want raadsleden kennen allemaal wel een vereniging of instelling die vindt dat er geld bij moet, of in ieder geval niet af. En dat kan en mag wat mij betreft, als het dan ook maar een keuze gebaseerd op de kaders die de raad met elkaar heeft afgesproken. Als raad wil je toch dat je publieke geld ook bijdraagt aan de groei van je gemeente, aan het welzijn van je burgers.

Ik wil de raadsleden van Castricum wel een advies aan de hand doen ;-) Zorg dat je kadernota een beleidsmatige vertaling is van wat voor gemeente je wilt zijn. Baseer je daar allereerst op je demografische gegevens nu, en wat bij ongewijzigd beleid het beeld over 10 en 20 jaar zal zijn. Kijk dan op basis van je lange termijnvisie wat je over 10 en 20 jaar wilt zijn. Hoe ziet je bevolking er uit, en wat ga je je burgers vervolgens bieden? En denk dan vooral in voorzieningen, in faciliteiten. Zonder dat je er gelijk al instellingen en/of gebouwen bij denkt. Dus als je zegt dat je weliswaar minder kinderen en dus minder scholen krijgt in je gemeente, bedenk dan wat je die kinderen in ieder mee wilt geven? Sport, cultuur, een goede start voor het leven door ze leesplezier en informatievaardigheden bij te brengen? De 21st century skills? En wat ga je doen voor de werkende mens? Of voor mensen met een beperking? Wat ga je doen voor ouderen, als ze langer zelfstandig moeten blijven, hoe ga je dan (preventief) zorgen dat deze ouderen goed geïnformeerd blijven, hun sociale vangnet en netwerk op peil houden. Denk na over actieve en passieve "gebruikers". En denk na over de bekostiging. Waar wil je welke kwaliteit en wat mag het kosten?

Allemaal zaken waarvan ik als gesubsidieerde instelling heel blij zou worden als dit in de kadernota zou komen te staan. Dat geeft namelijk richting. Op basis daarvan kan de bibliotheek samen met de gemeente vaststellen waaraan zij haar middelen gaat besteden. Wat ze zelf doet, en wat ze in samenwerking met anderen (instellingen of burgers) gaat doen. Het gaat bij onze bibliotheek niet over de stenen gebouwen of over de boeken. Het gaat ons er om hoe we met publiek geld de beste dienstverlening kunnen realiseren voor onze gemeenten. Gebaseerd op de keuzes die de gemeenten maken, en onze eigen visie over wat een bibliotheek is. Ik ben er van overtuigd dat met een goede kadernota en consequent toepassen van het beleid een gemeente haar burgers beter kan uitleggen wat ze doet en waarom.

Vindt u het belangrijk wat de bibliotheek doet? Laat het ons weten, en vooral ook uw lokale politici ;-)

Erna Winters

vrijdag 27 maart 2015

Zomaar een dag in de bibliotheek in Schoorl

Aantrekkelijk
Net als ik de deuren heb opengezet komt mijn eerste bezoeker al binnen. Het is Ron Brandsteder die
hier per ongeluk binnenstapt, dat zal vast door de aantrekkingskracht komen die hij niet kon weerstaan.
Sinds ruim een jaar zitten we met de bibliotheek aan de voorkant van het dorpscentrum de Blinkerd.
De bieb zat eerst aan de achterkant maar een paar jaar geleden was er brand in de Blinkerd en nu is het dorpscentrum verbouwd en konden we verhuizen naar de voorkant.

Voor de eerste keer
Mijn tweede bezoeker is een jongetje van een jaar of acht. Hij komt voor de eerste keer helemaal alleen op de fiets naar de bieb om boeken in te leveren en weer nieuwe uit te zoeken. Hij leest vooral strips en met een beetje hulp lukt het hem allemaal prima en hij gaat vol trots met een volle tas de deur weer uit.

Gezellig
Dan druppelen de bezoekers binnen en wordt het echt gezellig in de bieb. De leestafel zit al vol met lezers die de krant/tijdschrift lezen of internetten en onderling ontstaat er gezellige gesprekken. Ondertussen probeer ik hier en daar een leesadvies te geven en bij de zelfservice te helpen want vooral voor ouderen blijft dit een lastig onderdeel van het lenen van boeken. Ook zijn er diverse vragen om materialen te reserveren en ook met een vage beschrijving van een boek lukt het me het juiste boek voor deze lener uit de kast te pakken.
Display bij de ingang met aanraders en nieuwe boeken.
Koningin displayen
Halverwege de middag krijg ik hulp van Greet. Greet is een ex-collega die vrijwilligerswerk doet in de bieb en heel goed is in displayen, Dat houdt in dat ze de tafels met een bepaald thema weer netjes neer zet en vaak de boeken die bij elkaar horen op kleur rangschikt. Daardoor ziet de bieb er altijd heel verzorgd, fris en zeer aantrekkelijk uit
Daarna gaan we vaak samen met behulp van een lijst de boeken en Dvd's zoeken die op transport moeten omdat ze elders zijn gereserveerd. Al deze materialen moeten dan weer in kratten en gaan op transport, dit gebeurt tweemaal per week.

Bereslim
Meetingpoint Bereslim
In Schoorl hebben we Bereslim. Dit zijn leerzame interactieve prentenboeken die je op de computer met een touchscreen kunt bekijken. Ook deze middag is Bereslim weer druk bezet. Voor veel kinderen is dit een favoriet plekje. Als ouders hun kinderen wel eens even kwijt zijn in de Blinkerd is dit vaak de plek waar zij weer herenigd kunnen worden.

HIP
Het transport staat klaar.
Ook Ela van de historische verenging Scoronlo komt even langs. In de bibliotheek heeft Scoronlo een Historisch informatiepunt (HIP) met boeken over de historie van Schoorl en een vitrine met wisselende tentoonstellingen.
Dankzij de enthousiaste leden van Scoronlo zijn we ook op zaterdag open, maar wel met beperkte service.

Genieten
Om 17.00 sluit ik de deuren en ga het transport klaarzetten zodat het morgenochtend kan worden opgehaald. Er lopen nog wat bezoekers rond en zetten nog even snel hun boeken op de pas. Dan loop ik een rondje en zorg dat alles weer netjes is en tot mijn vreugde zie ik op de klantenteller dat er vandaag 150 bezoekers binnen zijn geweest.
Ik heb weer genoten van deze middag en als ik bij mijn fiets sta zegt een meisje tegen haar moeder: "Kijk mam, de bieb gaat ook naar huis!".

Ingeborg


dinsdag 24 maart 2015

Almere, the place to be?

Dik Trom
Toen ik Weerwater (de net uitgekomen roman van Renate Dorrestein) had gelezen, moest ik onbewust meteen denken aan wat er over de bekende kinderboekenfiguur Dik Trom werd gezegd: 'een bijzonder kind, en dat is ie'. Weerwater is (naar mijn mening in ieder geval) een bijzonder boek. Van de schrijfster, die al meer dan 30 boeken op haar naam  heeft staan,  had ik al wat meer gelezen. En het ene boek vond  ik dan wat beter dan het andere. Dat heeft denk ik ook te maken met het feit dat ze verschillende soorten boeken schrijft. Heden ik gaat bijvoorbeeld over de ziekte ME, die 10 jaar lang haar leven beheerste. Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor daarintegen gaat over een vrouw, die in de overgang zit en een moeder heeft die aan het dementeren is. De schrijfster heeft er geen moeite mee om in haar boeken maatschappelijke kwesties aan te snijden.

Weerwater
Een van de hoofdpersonen is de schrijfster zelf. Ze wordt gevraagd om enige tijd als gastschrijfster in Almere te verblijven (en in het echt verbleef ze daar ook een jaar). Als ze er nog maar kort verblijft gebeurt er een grote ramp, waarbij tienduizenden inwoners verdwijnen. Een paar duizend inwoners blijven over en afgezien van een paar honderd ontsnapte gevangenen zijn dat allemaal vrouwen.
Vanaf de ramp wordt Almere omringd door een gigantische mistbank. Wie de mistbank in vlucht, lijkt op te lossen. De stad en de overgebleven inwoners zijn aangewezen op zichzelf en hun eigen kracht. Want de elektriciteit valt weg en internet, radio en televisie doen het dus ook niet meer. Omdat families zijn ontwricht worden er nieuwe 'families' gemaakt, die zorg voor elkaar moeten dragen. Langzaamaan hervindt de ontredderde gemeenschap haar evenwicht, maar na een paar jaar zijn er nog steeds geen kinderen geboren. Groot is dan ook ieders verbazing als er op een dag plotsklaps een baby wordt gevonden.  Alle vrouwen willen voor baby Ally zorgen en er moet zelfs een verloting aan te pas komen om dit probleem op te lossen. Zou nu dan toch eindelijk redding nabij zijn?

Weerwater  is een origineel  en spannend geschreven boek, maar bevat ook veel humor. Omdat ik het, zoals al eerder gezegd, een heel bijzonder verhaal vind kan ik het iedereen van harte aanbevelen.
Het is de moeite van het lezen meer dan waard...:-)



Wil jij dit boek ook lezen, dan kan je het hier reserveren in onze catalogus.

Gabrielle

vrijdag 20 maart 2015

Komt van Alkmaar de Victorie?

Gisteravond werd door Sjoerd Kuyper de Van Foreest lezing uitgesproken. Een inmiddels 15 jarige traditie waarin gerenommeerde wetenschappers en sprekers gevraagd wordt een rede uit te spreken over een maatschappelijk onderwerp. In het verleden spraken o.a. Paul Scheffer en Bert Keizer als eens in de Grote of Laurentiuskerk op uitnodiging van onder andere de gemeente Alkmaar, InHolland en het Medisch Centrum Alkmaar. De titel van de lezing van Kuyper was "De slanke ziel". Van deze titel had hij meldde hij tijdens zijn betoog inmiddels al weer wat spijt, het moest niet een slanke ziel, maar juist een zware ziel worden.

Zijn betoog ging over de focus in onze maatschappij op het lichaam en de lichamelijke gezondheid. Veel aandacht is er voor sport, voorkoming en bestrijding van obesitas. Daar gaat veel geld en tijd naar toe, en daar zitten grote zorgen bij de overheid.

Vervolgens vertelde Kuyper over zijn jeugd, over hoe mooie verhalen hem hadden gevormd. Hoe hij nu ziet dat kinderen niet of nauwelijks meer lezen. Tv kijken, gamen en achter de I-Pad. De ziel van een kind is gekrompen van 21 naar 17 gram. De kinderziel wordt steeds kleiner gemaakt omdat er op scholen niet genoeg aandacht is voor lezen, en voor ook 'moeilijk' lezen. Kinderen krijgen teveel pulp aangereikt. Waar bij de keuze voor kleding, een school, een sportclub, speelgoed het beste vaak niet goed genoeg is, wordt als er al boek wordt gekocht een boek van de hoogste stapel (lees bestseller) gekocht. De fantasie van kinderen wordt niet meer geprikkeld, en dat is doodzonde.

Kuyper meldde dat het neerzetten van kinderboeken op scholen allemaal wel leuk lijkt (de Bibliotheek op School) maar dat dit de dood in de pot is voor kinderboekenschrijvers die zo helemaal geen inkomsten meer krijgen vanuit het leenrecht. En voeg ik er dan maar aan toe, het gaat om die leesconsulent van de bibliotheek of die bevlogen leerkracht die kinderen enthousiast maakt voor boeken. Alleen boeken neerzetten helpt niet, kinderen moeten het leuk (gaan) vinden!

Al met al hield Sjoerd Kuyper een bestraffende wijsvinger op naar de overheid. Die bezuinigt op cultuur, op schrijversbeurzen, op bibliotheken, op onderwijs. Daarmee veroorzakend dat de kinderziel steeds verder krimpt en geen nieuwsgierigheid meer voelt, geen leervermogen meer heeft, geen taalgevoel. In de oude Griekse uitdrukking gaat de geest ook voorop "een gezonde geest in een gezond lichaam". Dat is niet voor niks: mensen die veel lezen, hebben procentueel ook een gezondere levensstijl, andersom is het helaas niet zo dat mensen die veel sporten ook lezers zijn. Kuypers verhaal was af en toe als een parabel, een sprookje met de harde werkelijkheid als ondertoon.


8 Oktober 2014 hield Jacques Vriens, de eerste kinderboeken-ambassadeur op uitnodiging van de gemeente Alkmaar en de 8 October Vereeniging een lezing over het belang van lezen en voorlezen. Ook toen werd er een stevig pleidooi gehouden voor beter leesonderwijs, de rol van de leerkracht en de bibliotheek.

Jullie begrijpen dat beide toespraken mij uit het hart gegrepen zijn. En wat ben ik blij dat twee belangrijke toespraken in Alkmaar dit thema op de agenda zetten. En echt, ik heb niets met de agendering van het onderwerp te maken gehad. Kan het besef dat lezen net zo belangrijk is als sporten een olievlek worden, kunnen gemeenten ophouden met bezuinigen op bibliotheken, scholen meer inzetten op leesplezier en leesonderwijs met ondersteuning van bibliotheekmedewerkers? (Gelukkig is dat besef bij onze gemeenten al behoorlijk aanwezig). Als in Alkmaar 2 keer binnen een half jaar dit onderwerp door belangrijke maatschappelijke spelers aangekaart wordt, dan kan dat toch ook elders in Nederland?!

Kan dan het oude gezegde opnieuw waarheid worden? VAN ALKMAAR DE VICTORIE?

Bent u ouder, grootouder, oom, tante of oppas voor een kind, lees het voor! En kom mooie verhalen lenen in de bibliotheek. Wij adviseren u graag in wat een mooi boek is.

Erna Winters

Vitamine Alfabet

Vandaag is mijn dochter voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Van te voren kreeg ik natuurlijk een intake gesprek en kon ik met mijn dochter even kijken hoe het op het schooltje is. Toen ter sprake kwam dat ik bij de bibliotheek werk begon de pedagogisch medewerker zich hevig te verontschuldigen dat ze nu nog geen boekjes hebben. De peuterspeelzaal is eigenlijk pas geopend in een naschoolse opvang en zijn er wel boeken voor oudere kinderen. Natuurlijk had ik dat allang gezien.  Gelukkig vertelde de juf dat ze het voorlezen en boeken heel belangrijk vinden en dat het ook een onderdeel is van het dagelijkse programma.
Voorlezen is ontzettend goed voor de taalontwikkeling en mijn dochter was ook een echte Boekstartbaby. Vanaf heel jong ben ik gaan voorlezen en ze vond het geweldig! Ik krijg nu ook vaak opmerkingen dat ze al zo goed praat en zoveel woorden kent. Ik merk ook echt dat ze de wereld alvast ontdekt via de boeken. Zo las ik het boek van Lucy Cousins Klop Klop Klop. Het gaat over een jong spechtje dat overal gaatjes in maakt. Meteen prikkeld het de fantasie, elk gaatje dat we tegen kwamen was door de specht gemaakt. Zo speelt het verhaal ook na het lezen een rol en vergroot het de woordenschat aanzienlijk.

Ja ik ben echt een voorstander van veel voorlezen, begin maar lekker vroeg. Bij een pasgeboren baby krijg je het dringende advies om vitamine K en nog een hele lange tijd D te geven. Maar ook heel  belangrijk: geef het hele alfabet mee! Vitamines voor het hele leven.

Meer informatie over Boekstart en het belang van voorlezen vind je hier.

Edith

woensdag 18 maart 2015

Op reis met een boek in de hand

Alweer een aantal jaar geleden ben ik twee keer op reis geweest in Vietnam.
De eerste keer ging ik naar Noord-Vietnam en de tweede keer heb ik het zuiden verkend. Als voorbereiding op de reis lees ik dan graag een aantal boeken over het land waar ik naar toe ga.
En als je op reis gaat naar Vietnam kun je eigenlijk niet om het boek De stille Amerikaan van Graham Greene heen. Het boek is voor het eerst verschenen in 1955 en speelt zich af tijdens de laatste dagen van de Franse overheersing in Vietnam. De Amerikaanse inmenging is al in volle gang en waar dat 10 jaar later toe leidt weten we maar al te goed. Tijdens een bezoek aan dit land kun je eenvoudig weg niet om de Vietnamoorlog heen. The quiet American is twee keer verfilmd, eerst in 1958 en in 2002 opnieuw met Michael Caine in de hoofdrol.


Ik vind het leuk om tijdens mijn reizen een aantal plekken die in het boek voorkomen te bezoeken. Soms kom je dan op plaatsen die wat minder toeristisch zijn en dat heeft zeker z’n charme.
De stille Amerikaan speelt zich voornamelijk af in Saigon (tegenwoordig Ho Chi Minh stad) waar de hoofdpersonen wonen. Je kunt hier een Graham Greene tour doen die je langs de belangrijkste plekken uit het boek leidt, zoals de Rue Catinat (nu Dong Khoi) waar de Thomas Fowler woonde, het Continental hotel waar alle journalisten zaten, het postkantoor, de kathedraal, de Banque Indo Chine (nu National Bank of Vietnam) en de Dakow brug waar de Amerikaan Pyle werd vermoord.
De Britse journalist reist op een gegeven moment af naar het plaatsje Phat Diem in het Noorden. Hij gaat hierheen om een veldverslag te maken voor zijn krant, de London Times, in de hoop hun ervan te overtuigen dat hij als correspondent in Vietnam moet blijven. Hij komt daar in het echte strijdgewoel terecht want hier is de oorlog volop aan de gang. In het boek wordt de kathedraal van Phat Diem beschreven. Deze kathedraal is ook zeker de moeite waard om te bezoeken, het is één van de mooiste van het land en bestaat uit een combinatie van Vietnamese en westerse architectuur. Bovendien is deze kathedraal voor een groot deel van hout gemaakt.

Korte inhoud
Journalist Thomas Fowler woont in Saigon en doet voor de London Times verslag van de oorlog tussen de Fransen en de communisten. Hij heeft een affaire met de mooie Vietnamese Phuong die zijn opiumpijpen voor hem klaar maakt en het bed met hem deelt. Hij zou met haar willen trouwen maar zijn echtgenote in Engeland wil niet van hem scheiden. Fowler raakt bevriend met Alden Pyle (de stille Amerikaan) die ook een oogje heeft op Phuong. Pyle is voorstander van het creëren van een derde macht naast de Fransen en de Vietminh. Als Pyle wordt vermoord probeert de Franse Inspecteur Vigot die de moord moet oplossen erachter te komen wat de rol van Fowler hierin is.

The quiet American is ook een prima boek om voor je lijst te lezen.

Reserveer deze klassieker hier in onze catalogus.

Chris

vrijdag 13 maart 2015

Selznick

Martin Scorsese



Scorsese wilde ooit in zijn leven een kinderfilm maken omdat zijn jonge kinderen nooit een film van hem hadden gezien. Toen hij het boek van Brian Selznick The invention of Hugo Cabret las wist hij dat dit boek het waard was om te verfilmen. Het boek gaat over de Franse pionier van het filmmedium Georges Melies (1861-1938) en zijn film kreeg de titel HUGO.



Ademloos
Ademloos heb ik zitten kijken naar de reconstructie van Parijs rond de jaren 30 van de vormgever Dante Ferretti, waar het weeskind Hugo Cabret in het binnenwerk van de immense klok woont na de dood van zijn vader, een klokkenmaker. Een kapotte mechanische pop is het enige dat hem nog rest van zijn vader. Laat nou de speelgoedverkoper die op het station een winkeltje heeft de maker van de pop te zijn. En die speelgoedverkoper was ooit de beroemd filmmaker Georges Melies,  die door de Eerste Wereldoorlog brodeloos is geworden. Door Hugo wordt hij uiteindelijk uit zijn isolement gehaald.

Oogstrelend
Scorsese maakte met Hugo zijn eerste 3D film en wordt na Avatar gezien als de beste productie waarin van deze techniek gebruik is gemaakt. Als ik nog eens de kans krijg zou ik deze film graag op een groot scherm zien, wat een imponerend geheel. En het feit dat Sacha Baron Cohen de malle stationsagent speelt die weeskinderen moet oppakken van het station gaf de film voor mij nog een extraatje.

Hugo kun je zowel op blu ray als dvd zien.

Agnes

vrijdag 6 maart 2015

Waanzin in de bibliotheek

Te gek voor woorden
Het zal u niet ontgaan zijn, de 80e Boekenweek begint. Tv, radio, kranten, het Boekenbal.
De bibliotheek kan dan natuurlijk niet achterblijven.


Waanzinnige activiteiten
Filosoof Wouter Kusters verzorgt op vrijdag 13 maart een lezing over de Filosofie van de Waanzin waarin hij laat zien hoe filosofie ongemerkt kan overgaan in waanzin. En andersom: mooie filosofie ontstaat uit momenten van waanzin.
Op zaterdag 14 maart vindt er een uniek vraaggesprek plaats tussen Willem Bisselink en Myrthe van der Meer over de boeken van Van der Meer, haar persoonlijke ervaringen en het leven met het syndroom van Asperger en een manische depressie.
Een lezing én een schildersworkshop over Vincent van Gogh, Elephant Song in Bergen.
Vijf waanzinnige activiteiten waarover je op onze website meer leest én je je meteen op kunt geven.

Cadeautje
Uiteraard is de Boekenweekbundel beschikbaar voor onze leden en kun je, via deze bundel, meedoen met de landelijke schrijfwedstrijd. De hoofdprijs is niet misselijk: een vijfdaagse trip naar IJsland met juryvoorzitter Ronald Giphart.
Nog geen lid? Geen paniek!
Uiteraard is elke dag een goede dag om lid te worden van de bibliotheek (je hebt toegang tot een wereld vol boeken, e-books, tidjschriften, films, games, korting op culturele activiteiten) maar nu helemaal: je maakt kans op vrijkaarten van TAQA Theater De Vest voor Romeo & Julia, Een sneeuw en de theatertour van Ruben Hein.


Sanneke

dinsdag 3 maart 2015

Moordlustig Zweden in de vijftiger jaren



Maria Lang
Wie weet wie Maria Lang is? Met veertig gepubliceerde werken was haar vroegtijdige impact in Zweden vergelijkbaar met die van Agatha Christie in Engeland. In 2013 werden zes van haar boeken voor de televisie verfilmd met dezelfde drie hoofdrolspelers. In de bibliotheek zijn ze als één item te lenen. Laat die kans niet voorbij gaan. Er komt meer boeiends uit Zweden dan de killing en de brug.

Façade 
Deze filmreeks wordt wel vergeleken met Midsomer Murders, maar dat gaat slechts zeer ten dele op. Het heeft vergelijkbaar sfeervol camerawerk met lieflijke omgevingen waaronder het hevig broeit. Bij de Maria Lang Mysteries zijn er echter geen karikaturen van de mensen gemaakt (wat in Midsomer Murders overigens prima werkt). Als je een vergelijking wilt maken, komt dit eerder in de richting van Broadchurch dat ik onlangs in dit blog besprak. Iedereen heeft bij elke moord in feite wel iets op zijn of haar geweten, wat het lastig maakt om de dader te vinden. Net als bij Broadchurch draait het in feite ook niet om de oplossing, hoe ingenieus die ook kan zijn. Het gaat om de morele en emotionele verlorenheid van mensen tegen de achtergrond van een wonderschone natuur. En om het uit elkaar vallen van de façade die opgehouden wordt. Er zit veel onderhuidse spanning in de serie, zonder veel actie.

Passionele moord
Detective Christer Wijk werkt samen met bevriend echtpaar Puck en Einar Burre aan het oplossen van passionele moorden. Het accent komt soms op Christer, maar meestal op Puck te liggen om de laatste stukjes van de puzzel in elkaar te passen. Intern zijn er echter ook spanningen die zich ontwikkelen. Christer is Einars boezemvriend, maar kan het niet helpen een oogje op Puck te hebben, terwijl zij hen alle twee aantrekkelijk vindt. Einar moet daar mee om leren gaan. In de laatste aflevering komt dit tot uitbarsting als juist Einar ineens met een andere vrouw optrekt op de manier waarop Puck dat met Christer doet. Waar zij niet tegen kan. De vijftiger jaren zijn in deze serie fantastisch teruggeroepen in kleding, voertuigen en decors. Een tijd die nog niet klaar is voor een vrijgevochten vrouw als Puck. En waar overigens ontzaglijk veel in gerookt wordt.

Ondertoon
Natuurlijk lijkt het ongeloofwaardig dat een echtpaar telkens per ongeluk op een of meerdere moorden stuit. Je zou het wel uit je hoofd laten hen ooit bij je thuis uit te nodigen. Maar er is misschien iets meer aan de hand. Deze reeks heeft een merkwaardig subtiele bijna bovennatuurlijke ondertoon. Een goed voorbeeld vormt de voorlaatste aflevering waarin Puck tijdelijk notuliste wordt van een schrijver die de Nobelprijs gewonnen heeft. De moorden worden logisch verklaard, maar de reputatie van het huis zelf niet en ook niet waarom er daar zo hevig gedroomd wordt. Haalt het huis onderbewuste verlangens in de slapers naar boven? Het wordt niet meer dan gesuggereerd, maar nodigt wel uit om deze reeks ook op diepere niveaus te bekijken. De hoofdpersonen zijn daarbij meer observateurs dan deelnemers.  Inmiddels heeft de bibliotheek ook de Cosy Crime Box besteld - een verzameling verfilmingen van Deense en Zweedse misdaadschrijvers waaronder Maria Lange. Ga er maar vast voor zitten. Al zou ik dat Cosy met een flinke korrel zout nemen.

Raoul

Reserveer de Maria Lang Mysteries in onze catalogus
Reserveer de Cosy Crime Box in onze catalogus

maandag 2 maart 2015

Op je handen zitten....

Ons project "Dag en Dauw: Culturele ochtenden voor en door senioren" samen met Artiance loopt inmiddels enkele weken. Ik zal kort uitleggen wat het is.

Samen met Artiance, het centrum voor de Kunsten hier in Alkmaar hebben we een project opgezet waarmee de deelname van ouderen aan cultuur wordt bevorderd. Daarvoor hebben we een kleine projectsubsidie van het Fonds Sluyterman van Loo gekregen. Om het project gelijk ook een 'community'project te maken, dus voor en door, hebben we een oproep gedaan aan ouderen om zelf mee te denken over de programmering. Nadat we een groep enthousiastelingen hadden gevonden die met ons de programmering wilde uitdenken is er in een korte tijd een programma in elkaar gezet.

Na de eerste twee keer sprak ik de één van onze medewerkers die betrokken is geweest bij de opzet van dit programma. "Het is zo leuk om te zien", zei hij, "de mensen van de 'programmaraad' voelen zich helemaal verantwoordelijk. Ze staan zelf bij de deur als gastvrouw en wijzen de bezoekers zelf de weg. Het voelt vreemd om niks te hoeven te doen. Net alsof ik niet verantwoordelijk ben, alsof ik niet betrokken ben."

Dat vond ik grappig om te horen. Ooit heb ik met de Goudklompjes de vermaning gekregen van een coach dat je als directeur veel meer op je handen moet zitten om medewerkers ruimte te geven voor ontwikkeling. De gesprekken gingen toen ook over hoe moeilijk dat soms is, dingen uit handen te geven. En nu merken onze mensen het zelf, in de ontwikkeling die wij als bibliotheek willen maken in communityvorming. Op je handen zitten wanneer het kan (en soms zelfs moet) is heel erg moeilijk! Maar vooral heel erg bevredigend als het werkt ;-)

Wilt u meedenken met onze programmering? Laat het ons weten!

Erna Winters